Thursday, January 19, 2023

රෝස කුඩය තුන්වන කොටස❤️



 සීනුව නාද වූ හනික ළමුන් සැවොම දිව ගියෝය.කුසල් හිමිහිට තම ඉරිච්ච බෑගය අතට ගෙන ගමන් කළේය.

ඔය ළමයා නේද කුසල්..
ඔව් ටීචර්..
ආ... මෙතනින් ඉදගන්නකෝ ටිකක්.ඔය ළමයා දවල්ට කෑවද.
කුසල් හිස හොසවා නැත යනුවෙන් පිළිතුරු දුන්නේය.
අපි මොනවා හරි  කාලා කතා කරමු කුසල්..
අනේ බෑ ටීචර් ..ටීචර් කන්න.
මෙහෙ එන්න ළමයෝ දන්නවද,බුදු සාධු පවා බඩගින්න ඉන්න කෙනෙක්ට බණ කිව්වේ කන්න දීලා .
අපි යමු පුතේ .
ඔය ළමයා පන්තියේ කීවෙනියද ගිය පාර
දෙවැනියා ටීචර්.
ආ..එහෙනම් මේ පාර පළවෙනියා වෙයිද දන්නේ නෑ ..ගුරුතුමිය අතේ තිබුණ රෝස කුඩය වනමින් කීවාය.

කුසල්ට ටීචගේ ඒ වචන අසා  සතුටු හිනාවක් ගියේ ඉබේටමය.ආගන්තුක වූ ටීචර් මේ දවස් දෙක තුනේ තමන්ගේ මුවට සිනාවක් ගෙනා සොදුරු අම්මා කෙනෙක් යැයි කල්පනා කරමින් ඔහු ඇගේ මූණ දිහා බලාගෙන  සිටියේය.

පුතේ මොනාද කල්පනා කරන්නේ අප්පේ ඔච්චර .
මේ ලෝකේ මට කවුරුත් නෑනේ.ටීචර් ළග ඉන්නකොට මගෙ අම්මා තාත්තා ළග ඉන්නවා වගේ දැනෙනවා..
ඉතිං මම ඔයාගේ අම්මයි තාත්තයි කියලා හිතන්නකෝ.එතකොට හරිනේ..

දෙදෙනාම සිනාසෙමින් හෙමීට අඩිය තිය තිය ගමන් කරන්නේ පොළවටත් නොදැනෙන්නටය. හමන සීත සුළං මැද හීනියට පොද වැස්සක් ආවේ නොසිතූ මොහොතේය.ටීචර්ගේ රෝස කුඩේ ඉහළගෙන දෙදෙනාම හිමිහිට කතා කරමින් ගමන් කළෝය.

(ඊළඟ කොටසින් හමුවෙමු)

Sunday, September 25, 2022

රෝස කුඩය දෙවැනි කොටස

 

ළමයි.. ආයුබෝවන් 

ආයුබෝවන් සර්

ඔයාලගේ පන්තියට අලුත් ටීචර් කෙනෙක් එනවා .එයත් එක්ක හොඳට වැඩ කරන්න ඕනේ. උඹලා ජඩ වැඩ කරලා එහෙම මට අහුවෙන්න එපා. දැන් ඇවිදින් නැතුව පොතක් පතක් අරන් පාඩම් කරපල්ලා.

ඒ බං ..ලොකු සර්ට තේරෙන්නේ නැද්ද?හැම වෙලාවෙම පොතමයි ,පොතමයි.පීටී පීරියඩ් එකේවත් නිදහසක් නෑ.

" ආ එන්න ටීචර් .මේ තමයි ඔයාගේ අලුත් පංතිය .ළමයි මේ වාසනා ටීචර්.අද ඉදන් ඔයාලගේ පන්තිභාර ගුරුතුමිය."

ලස්සන දිග කැරලි කොණ්ඩයක් වාසනා  ටීචර්ට ඇත.චූටි හුරුබුහුටි පෙනුමක් ඇති ඇය ඇත්තටම ලස්සනය.අපේ ලොකු සර් කියපු විදියට පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉගෙනගෙන තිබූ ටීචර්ගේ ඉස්සරලාම පත්වීම අපේ පාසලට විය.ටීචර්ගේ මුහුණ දිහා බලාගෙනම සිටින්නට සිතෙන්නේ ඇගේ මුහුණේ නිතර තිබෙන සිනහව නිසාවෙනි.

පංතියේ ළමුන් ටීචර් දැක කුසු කුසු ගාමින් මොනවදෝ කයවති.

"මම දැන් කෑ ගහන්න කිව්වදා ආ.මේ ටීචර්ට කරදර කරලා අහුවෙනවා නෙමෙයි.මම බලාගන්නම්කෝ එතකොට.."

" ටීචර් මම යන්නම් පොඩි වැඩ වගයක් තියනවා."

"හරි සර් මම ළමයින්ට කතා කරන්නම්"

"මේ පිනාට අපේ වැරදිමයි පේන්නේ.වෙන වැඩක් නැද්ද දන්නේ නෑ.නේද බං "

අනේ ඔව් බං .මොනා වුනත් අපේ පිනානේ....

හරි ළමයි මගේ නම  වාසනා.ගම ගාල්ලේ.ඉතිං මම හිතනවා ඔයාලා මට  උදව් කරයි කියලා.ඔයාලව හමුවීම සතුටක්.හැමෝම දැන් ඔයාලගේ නම මට කියාගෙන යන්නකෝ.ඔය පිටිපස්ස පෝලිමෙන් පටන් ගන්නකෝ.

පිළිවෙලට නම් කියාගෙන යන අතරතුර  කුසල්ගේ වාරය පැමිණියේය.

ටීචර් ඔය ඉන්නේ ඕපපාතික...

"ඔය ළමයගේ නම මොකක් ද  ඇත්තටම"

කුසල් ටීචර් 

මෙච්චර හොද නමක් තියාගෙන ඔයාලා ඇයි මේ ළමයට ඔහොම කියන්නේ.මම ඉන්න තැන එහෙම කියලා අහුවෙන්න එපා ළමයි.

ටීචර්ගේ වචන ටික කුසල්ට මසුරන් විය.කවදාවත් නැති ලෙන්ගතුකමක් කුසල්ට ඇය ළග දැනෙන්නට විය.

(ඊළඟ කොටසින් නැවත හමුවෙමු.)







Friday, September 2, 2022

රෝස කුඩය

 

සීනුව නාද විය.කඩා බිදගෙන ළමෝ එක පෙළට ආපන ශාලාව වෙත ඇදී ගියෝ ය.පන්ති කාමරයේ සිටීමට කම්මැලිකමක් දැනුන නිසාවෙන් ආපන ශාලාව වෙත පියනගන්නට විය .නෙක නෙක අත දකින ආහාර දැක කෑමට ආශාවක් ඇති වුවත් එය මැඩ ගත්තේ මහත් ආයාසයනි.තනි වූ ටේබලයක් තුළ හිදගෙන වටපිට නොබැලීමට සිතුනේ සැවොම බලා සිටිනු ඇතැයි සිතට නැගුණු හෙයිනි.

" ඒයි .. ඕපපාතිකයා, ඔබ කන්නේ නැත්තම් අහකට පලයන් "

කනට නෑසූනා සේ සිටීමට උත්සහ කළද නොදැනුවත්ව ඉකි ගැසුනේ ය.

"උඹට ඇහෙන් නැද්ද ? එක පාරක් කිවුවහම යමන් ඉතින් " 

ඒ අනිත්  සිසුවන් දක්වන ප්‍රතිචාරයයි.

ඕපපාතික ලෙස ආමන්ත්‍රණය කළද සැබෑ නාමය කුසල් විය.කුසල් ළමා නිවාසයක රැකවරණය ලබන දරුවෙකි.ඔහුට ඔහුගේ අම්මා තාත්තා දෙදෙනාම අහිමිය.ඔහුට සිටින්නේ ඔහු හා සමාන ළමා නිවාසයක රැකවරණය ලබන මිතුරන් පමණි .ශිෂ්‍යත්ව විභාගයෙන් වැඩිම ලකුණු ගැනීම නිසා ඉහළ පෙළේ පාසලට ඔහු වරම් ලැබුව ද ඔහුට එය අපායක් වූයේ යහළුවන් ඔහුව ගණන් නොගැනීමත් කොන් කිරීමක් නිසාවෙනි.ඔහුට එහි එකම සැනසීම අලුතෙන් පැමිණි නවක සිසුවා පමණි.

හිමිහිට පන්ති කාමරය වෙත ඇදී ගිය කුසල් තම ඩෙස්කය  දෙසට හිස තබා ගත්තේය.එවිට දිස්වුනු ලස්සන පාට පෙට්ටිය නෙත යොමු වූ කුසල්ට එය බැලීමට සිතුනි.වටපිට බැලූ ඔහු එය රැගෙන විවෘත කළේය.එහි එන නැවුම් සුවඳ විද මොහොතකට සතුටු වූයේ තමන් කෙදිනවත් එසේ සුවඳක් විද ගැනීමට වාසනාවක් ලද ඇත්තෙක් නොවුන හෙයිනි.අඩි හඩකින් තිගැස්සුන කුසල් පාට පෙට්ටිය තැබීමට යාමේ දී බිම වැටුණේ තමාට කිසිවක් කීමට ඉඩක් නොතබමිනි .

" ඕපපාතිකයා .. ඕක මගේ පාට පෙට්ටියනේ.ඔයා අතින්ද වැටුණේ ."

" අනේ සමාවෙන්න .මට ටිකක් බලන්න ආශාවක් ආවා."

" කමක් නෑ.ඔයා අඬනවද ?අඬන්න එපා ඕපපාතික "

" ඔයාට ඇයි ඕපපාතිකයා කියන්නේ, ඒකද ඔයාගේ නම"

"මගේ නම කුසල්. මම දුප්පත් කාත් කවුරුත් නැති කෙනෙක්.ඒකයි එහෙම කියන්නේ."

" අනේ එහෙමද දැන් අඬන්න එපා .දැන් අපි යාලුවනේ. ඒක නෙමෙයි පන්තියේ අනිත් ළමයි ඉද්දී  මාත් එක්ක තරහින් වගේ ඉන්න කුසල්.එතකොට මම ඕපපාතික කිව්වොත් වැඩිය හිතන්න එපා.මට වෙන කරන්න දෙයක් නෑ කුසල්."

" අනේ ඒකට කමක් නෑ.අනිත් අය  කියනවනම් ඔයා කිව්වහම මොකද? මට දැන් පුරුදුයි ඕවා"

හදිස්සියෙ ළමුන් පන්ති කාමරය වෙත එන්නට විය.ඒ පසුපස විදුහල්පතිතුමා හනික පන්තියට ආවේය.

අපේ විදුහල්පතිතුමා  සෝමරත්න විය .ඔහු දකින විට පන්තියේ ළමුන් සිනාව මැඩ ගන්නේ බොහොම අසීරුවෙන් . එම දවස මතකයේ නැගෙන විට මට තනියම කට කොණකට සිනාවක් නැගේ.

දිනක් ඔහු අප ඔහු  නවාතැන්ගෙන සිටින ගුරු නිවාසය වෙත පිරිසිදු  කිරීම සඳහා රැගෙන ගියේය.

"ඒයී මිනිහෝ.. ඔය මොකද කරන්නේ.තමුසෙ දැන් දවස් කීයක් රෙදි හෝදලා නැද්ද? මට බෑ හැමදාම හංවඩු ගසන ගහ රෙදි හෝදන්න." 

ඒ අපේ විදුහල්පතිගේ බිරිඳගේ නාදයයි.විදුහල්පතිතුමා ලැජ්ජාවෙන් බිම බලා ගත්තේය.

"හරි හරි ඉතිං ඕවා මෙතන කියන්න ඕන නෑනේ ..මේ ළමයිනුත් ඉන්නවා"

"ළමයි හිටියම මොකද .ගෝලබාලයොත් දැනගන්න ඕනේ තමන්ගේ විදුහල්පතිතුමාගේ තරම."ඇය කට කොනින් සිනාසී අප දෙස බැලුවාය.

"අනේ මේ ගෑනියෙක් මම කිව්වා කියලා හිතා ගනින්."

අඩිය හප්පා ආපසු හැරෙත් ම අසල තිබුණු තඩි වතුර බේසමකට ඇද වැටුණේය. එහිදී අප සිනා මැඩ ගත්තේ මහත් ආයාසයෙනි. එදා සිට ඔහු දකින සෑම මොහොතකම මෙම සිදුවීම චිත්‍රයක් සේ අප සිත් තුළ රැව් පිළිරැව් දෙයි.

(ඊලග කොටසින් නැවත හමුවෙමු)





රෝස කුඩය තුන්වන කොටස❤️

 සීනුව නාද වූ හනික ළමුන් සැවොම දිව ගියෝය.කුසල් හිමිහිට තම ඉරිච්ච බෑගය අතට ගෙන ගමන් කළේය. ඔය ළමයා නේද කුසල්.. ඔව් ටීචර්.. ආ... මෙතනින් ඉදගන්න...